poesía

Gel Buyruğu(H. Nihal ATSIZ)

Tanrının “gel” buyruğu tatlılıkla erince
Ona doğru can kuşu nice uçmasın, nice?
Ne yaşamak tasası, ne dünyanın yasası,
Ne de bir kaygı kalır can yükünü derince.

Bu dirlik bir kılıçsa ölüm onun kınıdır;
İkisini birlikte verirler bir verince.
Ecel dedikleri şey erlerin kevseridir;
Gözünü kırpmadan iç, içme çağı erince.

Bir yumunca gözünü, kaybedince özünü
Çalamazsın sazını öyle inceden ince
Ne güneş kalır, ne ay; ne ırmaklar akar, ne çay;
Dünya`ya gelmedin say yağız yere girince.

Bildiğin, neyse unut, Tanrı`ya kavuştun tut,
Bir gün ölüm meleği seni yere serince.
Su gördüğün ne varsa birer birer küçük damladır,
Bir denize akıyor hepsi yerli yerince.

Bir gördüğün baştır, mezar beşiğe aştır,
Ölü diriye eştir, düşün biraz derince.
Atsız! Ölüm gerekmek teninde can yaşarken,
Sen burada olmazsın ölüm kanat gerince…

De los autores de la era republicana. Nació en Estambul. Primero trabajó como asistente en el Instituto Turkic, luego en Malatya y Edirne High School como profesor turco.

Nihal Atsiz, que también escribió poesía en la forma de prisionero y en carrera, hizo algunas revistas que apoyaban el movimiento turkish. Estos incluyen Atsiz Mecmua, Orhun, Orkun y Ötüken.

Después de 1950, él volvió a la enseñanza. Trabajó en Light y Haydarpaşa en la escuela secundaria. Por último, se retiró cuando estaba en la Biblioteca Süleymaniye.